“ကာရန္မဲ့ည”
• မီးမရွိတဲ့
ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း တဲအိုုတစ္လံုုးမွာ
မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ဖေယာင္းတုုိင္ေအာက္
ကာလာမဲ့ ေဘာလ္ပင္တစ္ေခ်ာင္းကိုု
လက္ၾကားမွာညွက္ ညစ္ေထးေထး
စာရြက္တစ္ရြက္မွာ စည္းခ်က္မဲ့
ေပါက္ဖြားေနတဲ့ စကားလံုုးေတြကိုု
ကာရန္ညီညီ ေရးခ်နိဳင္ဖိုု႔
ထိုုင္ေနမိတယ္။
• နာရီလက္တံေတြက မရပ္မနား
ခရီးသြားေနေပမယ့္
ငါ့လက္ေတြက တံုု႔ဆိုုင္းေနတယ္။
• ငါဟာကဗ်ာဆရာ တစ္ေယာက္မဟုုတ္
အက္ကြဲေနတဲ့ ႏွလံုုးသားထဲက
အသစ္စက္စက္ ေ၀ဒနာေတြကိုု
အန္ထုုတ္ဖိုု႔ ၾကိဳးစားေနတဲ့
အရူးတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္လိမ့္မယ္။
• ငါဟာပန္ခ်ီဆရာ တစ္ေယာက္မဟုုတ္
ေျခာက္ေသြ႔တဲ့ ကႏၲာရထဲ
ေရရွာေနတဲ့ ခရီးသည္ေတာ့ျဖစ္လိမ့္မယ္။
• ငါဟာမင္းသား တစ္ေယာက္မဟုုတ္
ခံစားခ်က္ကိုု ပါဆယ္ထုုပ္
လူမသိေအာင္ ဟန္လုုပ္ေနရတဲ့
ျပယုုဂ္တစ္ခုုေတာ့ ျဖစ္လိမ့္မယ္။
ဇာမဏီ ( စီဒီစီ )
0 comments:
Post a Comment