မီးမရွိတဲ့
ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း တဲအိုတစ္တစ္လံုးမွာ
မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ဖေယာင္းတုိင္ေအာက္
ကာလာမဲ့ ေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္းကို
လက္ၾကားမွာညွပ္ ညစ္ေထးေထး
စာရြက္တစ္ရြက္မွာ စည္းခ်က္မဲ့
ေပါက္ဖြားေနတဲ့ စကားလံုးေတြကို
ကာရံ ညီညီေရးခ်နုိင္ဖို႔
ထုိင္ေနမိတယ္...။
နာရီလက္တံေတြ မရပ္မနား
ခရီးသြားေန ေပမယ့္
ငါ့လက္ေတြက တံု႔ဆုိင္းေနတယ္..။
ငါဟာကဗ်ာဆရာ တစ္ေယာက္မဟုတ္
အက္ကြဲေနတဲ့ ႏွလံုးသားထဲက
အသစ္စက္စက္ ေဝဒနာေတြကို
အန္ထုတ္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနတဲ့
အရူးတစ္ေယာက္သာျဖစ္လိမ့္မယ္..။
ငါဟာပန္ခ်ီ ဆရာတစ္ေယာက္မဟုတ္
ေျခာက္ေသြ႔တဲ့ ကႏၱာရထဲ
ေရရွာေနတဲ့ ခရီးသည္ေတာ့ျဖစ္လိမ့္မယ္..။
ငါဟာမင္းသား တစ္ေယာက္မဟုတ္
ခံစားခ်က္ကို ပါဆယ္ထုပ္
လူမသိေအာင္ ဟန္လုပ္ေနရတဲ့
ျပယုဂ္တစ္ခုေတာ့ ျဖစ္လိမ့္မယ္..။
ဇာမဏီ ( စီဒီစီ )
0 comments:
Post a Comment